Żuraw

Przypadkowo w zeszłym roku odkryłem rewir pary żurawi. Miejsce to jest wyjątkowo fotogeniczne. W zagłębieniu terenu leży małe jeziorko dystroficzne wokół którego rozpościera się torfowisko. Porastające je mchy torfowce mają czerwone zabarwienie a rachityczne sosenki żółtą barwę igliwia. Wszystko to w połączeniu z ciemnoniebieskim kolorem wody tworzy piękną scenerię. Jeszcze w listopadzie postawiłem tam szałas z gałęzi świerkowych który doskonale wkomponowała się w świerka rosnącego na skraju torfowiska.
Żurawie w mojej okolicy pojawiły się na początku marca.

Jednak dwukrotne zasiadki w upatrzonym miejscu nie przyniosły rezultaty. Gdzieś w pobliżu na bagnach słychać było głosy żurawi ale przy mojej czatowni cisza jak makiem zasiał. Mimo tego dzisiaj rano ponownie zasiadłem w mojej budzie. Znowu jednak cisza. Chociaż nie całkowicie. Gdy zaczęło robić się jasno nad głową usłyszałem pogwizdywanie sóweczki. Zagwizdałem kilka razy, sóweczka podchwyciła melodię i zaczęła krążyć wkoło i intensywnie gwizdać. Ponieważ straciłem nadzieje na żurawie wyszedłem z mojego ukrycia i dostrzegłem sóweczkę która siedziała na pobliskiej brzozie przy otworze dziupli. Nie wiem czy była to potencjalna dziupla lęgowa bo ptak nie zabawił przy niej długo usiadł na wysokim świerku i intensywnie gwizdał.

Wszedłem znowu do mojego ukrycia z postanowieniem że posiedzę jeszcze godzinkę. Około godziny dziewiątej niespodziewanie na lód pokrywający jezioro spokojnie i dostojnie wyszedł pojedynczy żuraw.

Przez około pół godziny żuraw chodził po lodzie następnie odfrunął. Jest więc nadzieja że następnym razem nie przybędzie sam i być może będę mógł obejrzeć żurawie tańczące na lodzie ;-)