Opowieść o leśnej rzeczce.

Przełom stycznia i lutego to najlepsza pora na zimowe spacery nad leśną rzeczkę.Kilka dosyć mroźnych nocy skuło ją lodem,  w niektórych miejscach można jednak znaleźć przeręble .

To najlepsze miejsca aby zaczaić się na Wydrę. Świetnym miejscem jest także bobrowa tama, przez którą przelewająca się woda tworzy szybki nurt nie pozwalający jej zamarznąć.

W rzeczce jest niewiele ryb ale dużo żab. Spotkałem nawet żabę która przy kilkustopniowym,  mrozie, cała oszroniona skakała po lodzie.

Nie wiem co mogło skłonić ją do wyjścia na lód. Złapałem biedne stworzenie i wpuściłem do wody w najbliższej przerębli. Nie pożyła zapewne długo bo Wydra nie przepuści żadnej napotkanej żabie.

Wspomniana bobrowa tama chętnie odwiedzana jest też przez innego futrzaka, norkę. Penetruje ona zakamarki między ułożonymi gałązkami, być może w poszukiwaniu gryzoni.

Największą jednak frajdę sprawia obserwowanie polujących Wydr.

Miałem nawet okazje spotkać matkę z zeszłorocznym potomkiem.

Przy okazji dowiedziałem się w jaki sposób młoda Wydra nawołuje rodzica. Gdy  pierwszy raz usłyszałem ten głos, długo zastanawiałem się jaki ptak się odzywa. Dopiero gdy zobaczyłem idącą po lodzie Wydrę skojarzyłem że ten gwizd należy właśnie do niej. Próbka tego głosu tutaj:  http://www.audiosparx.com/sa/summary/play.cfm/crumb.1/crumc.0/sound_iid.437027
Z pozoru wymarła i zamarznięta leśna rzeczka okazuje się ciekawym miejscem do obserwacji. Trzeba tylko cichutko usiąść w bezruchu i uzbroić się w cierpliwość.