Wyprawa na Maniucha

Co to jest Maniuch???? No właśnie ;-)
Tak na Lelka mówią mieszkańcy wiosek rozsianych w Lasach Napiwodzko-Ramuckich. Wspomniałem w poprzednim poście że byłem na nieudanej fotoprzygodzie na Lelki. Postanowiłem jednak powtórzyć wyprawę i po dwóch tygodniach byłem we wspomnianych wyżej lasach ponownie. Okolica gdzie przebywałem to ogromne przestrzenie suchych borów sosnowych, istne królestwo Lelka. To bardzo tajemniczy i skryty ptak. Prowadzi nocny tryb życia a jego obecność najczęściej można stwierdzić po nocnych koncertach, bardziej przypominających rechot żaby niż głos ptaka. Samica wysiadująca, najczęściej dwa jajeczka, ma wprost idealne maskowanie. Mimo że siedzi na ziemi można przejść obok  nie zauważając jej a ona sama wykorzystuje swój kamuflaż i mimo że stoimy tuż przy niej nawet nie drgnie, tylko dla lepszego zamaskowania się przymyka powieki. Udało mi się wyśledzić kilka gniazd ale największą przyjemność sprawiały mi nocne koncerty. Godzinami można się wsłuchiwać w odgłosy Lelków a nastroju tajemniczości dodawał księżyc w pierwszej kwadrze.
Chciałbym podziękować Marcinowi Ł. za cenne rady bez których nie udałoby mi się zrobić tych zdjęć a także Jackowi który nakierował mnie na odpowiednie miejsca.


Bory sosnowe, tu fotografowałem Lelka

Bór suchy typowy biotop lelkowy,  na zdjęciu jest Lelek.

Zdjęcia lelków

I zdjęcie które mogłoby być rodzynkiem wyprawy, ma niestety dwa ogromne felery, brak ostrości a ptak ma amputowane skrzydło, niemniej uważam że jest zwieńczeniem całej wyprawy, może w przyszłym roku uda się poprawić ;-)

Nie samym Lelkiem człowiek żyje. W osadzie w której mieszkałem spotkałem Muchołówki szare.

oraz Kopciuszki