Borsuk o wpół do dziewiątej wieczorem.

W końcu dopiąłem swego.
Udał się przyłapać Borsuka gdy wychodził z nory, jeszcze w warunkach które pozwoliły zrobić kilkanaście zdjęć. O tej norze wiedziałem już dosyć dawno. Była wykopana na dosyć stromym zboczu pod korzeniami potężnego świerka. Gdy ją pierwszy raz zobaczyłem myślałem nawet że to nora Wilków. Dopiero po oględzinach okazało się że to mieszkanie Borsuków. Z biegiem czasu wokół pojawiało się więcej nor które zapewne pod ziemią połączone były systemem korytarzy. Wokół nor zawsze było dużo śladów i to nie tylko borsuczych, niektóre wejścia zadeptane były śladami Lisów. Kilkakrotnie koło nory robiłem zasiadki. Nigdy jednak nie udało mi się zobaczyć Borsuka. W końcu jednak zobaczyłem zwierza na którego wielokrotnie czatowałem. Najpierw wystawił tylko mordkę, później intensywnie węszył, by pokazać się w całej okazałości i wyruszyć na myszkowanie po lesie.
Przy okazji mogłem  przekonać się że wzrok ma kiepski. Bez żadnego maskowania w bluzie moro siedziałem około 15 m od nory, mimo tego Borsuk mimo że patrzył w moją stronę, moja sylwetka nie wywoływała na nim żadnego wrażenia. Niepokoił go trochę trzask migawki, mimo tego opuścił swoją kryjówkę i poszedł na łowy.