Na brzegu jeziora zbudowałem ukrycie z trzciny. Po skończeniu pracy byłem nawet zadowolony z mojego dzieła. Było niezłe architektonicznie :)) dobrze komponowało się z krajobrazem :)) i wykonane było z surowców ekologicznych :))
Za przynętę posłużyć miały dwie kury. Dostałem je od sąsiadki gdy podwórkowy Reksio zbyt gorliwie potraktował swoje obowiązki i podusił biedne kury, gdy te jakimś cudem wydostały się z przeznaczonej dla nich zagrody. Szczególnie jedna z nich była cenna. Była to tak zwana zielononóżka, mocno poszarpana ale z barwy upierzenia i nóżek mogła uchodzić za jakiegoś dzikiego ptaka, chociażby kropiatkę.
Późnym popołudniem podłożyłem tę właśnie kurę na połamane trzciny i położyłem się w mojej czatowni, przygotowany na długie czatowanie. Jakież było moje zdziwienie gdy po około pół godzinie wylądował przy niej błotniak stawowy i bez jakiejkolwiek ostrożności i ceregieli zaczął ją konsumować. Byłem przyzwyczajony do ostrożności ptaków drapieżnych, które zanim dobierały się do przynęty lądowały gdzieś w oddali oraz długo badały i obserwowały teren.
Ten jegomość był wprost bezczelny, interesowała go tylko kura.
Ptak skubał kurę dobrą godzinę i gdy najadł się do woli normalnie odleciał. Postanowiłem jednak pozostać w moim ukryciu. Liczyłem że skoro tak łatwo dał na przynętę skusić się błotniak to może tak samo łatwo pójdzie z kaniami czarnymi które corocznie gnieżdżą się po drugiej stronie jeziora, tym bardziej że zauważyłem jedną krążącą nad jeziorem.
W tym czasie bardzo poprawiło się światło, słońce wyszło zza chmur i zaczęło ładnym złotym kolorem podświetlać miejsce gdzie wyłożyłem przynętę.
Nagle na przynęcie wylądował ptak, był to również błotniak stawowy ale z pewnością inny osobnik. Podobnie jednak jak poprzedni, nie wykazywał żadnej ostrożności i łakomie pałaszował kurę. W pewnej chwili myślałem że się udławi bo jeden z większych kęsów, chyba wraz kością utknął mu w przełyku. Wydawało mi się nawet że zaklinował się gdzieś w gardzieli wypychając mu skórę na górnej części szyi.
